HIIT versus MICT in hartrevalidatie
01-03-2018
Wereldwijd resulteert coronaire hartziekte in een op de vier sterfgevallen, dit is een stijging ten opzichte van een op de vijf sterfgevallen 20 jaar geleden. Coronaire hartziekte werd in 2012 door een systematische analyse voor de Global Burden of Disease Study gerangschikt als de belangrijkste oorzaak van aantal verloren levensjaren (years of lost life YLL) tot vroegtijdige dood die de infecties van de lagere luchtwegen overstijgt. De aan coronaire hartziekte toegeschreven verloren levensjaren is in de afgelopen 20 jaar met 28% toegenomen.
Hartrevalidatie is een belangrijk hulpmiddel bij secundaire preventie van hart- en vaatziekten. Deze vorm van preventie is, terwijl de kans op latere hartincidenten wordt verkleind, bedoeld om deelnemers te helpen een volledig, gezond leven te leiden. Hartrevalidatie betreft onderwijs, gedragsverandering in levensstijl, oefenprogramma's en psychosociale ondersteuning onder toezicht. Deze oefenprogramma's zijn gericht op het vergroten de cardiorespiratoire functie en spierkracht van deelnemers; internationale richtlijnen zijn echter inconsistent in hun aanbevelingen met betrekking tot de trainingsintensiteit.
Het trainingscomponent van hartrevalidatieprogramma's moet ervoor zorgen dat het voorschrijven van inspanning resulteert in significante verbeteringen in de cardiorespiratoire functie en ook de veranderingen die voortkomend uit deelname adequaat evalueert. Revalidatieprogramma voorschrijven, hetgeen cardiorespiratoire functie in de grootste mate verhoogt, zou bij het verminderen van alle oorzaken en cardiovasculaire mortaliteit een superieure invloed kunnen hebben.
Aërobe capaciteit is omgekeerd gecorreleerd aan cardiovasculaire mortaliteit en morbiditeit gebleken. Tevens is er groeiend bewijs dat, met betrekking tot het verbeteren van cardiorespiratoire functie binnen de hartpopulatie, intervaltraining met hoge intensiteit (HIIT) effectiever lijkt te zijn dan training met matige intensiteit (MICT). Eerder gepubliceerde systematische reviews in cardiovasculaire aandoeningen hebben noch het effect onderzocht van het aantal weken van interventie op cardiorespiratoire fitnessveranderingen, noch zijn er bijwerkingen gerapporteerd.
Binnen de populatie die cardiorespiratoire inspanningsveranderingen als gevolg van HIIT versus MICT onderzocht werd er gestreefd naar een systematische review en meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken (RCT's), zo ook werden er bijwerkingen verzameld. Het mogelijk vast kunnen stellen of HIIT of MICT resulteerde in grotere cardiorespiratoire functionele toename voor deelnemers met CAD die geen diagnose hartfalen hadden was het belangrijkste doel van deze systematische review en meta-analyse. Verder wilde men meten of de duur van de interventies een effect had op de resultaten. De hypothese dat HIIT de cardiorespiratoire functie in grotere mate verbetert dan MICT werd door de beoordeling en meta-analyse ondersteund. Interventies van> 12 weken toonden, zoals verwacht, geen grotere toename in cardiorespiratoire functie van voortgezette HIIT-training. Bovendien resulteerden programma's van ≤6 weken niet in significante veranderingen.
Na het systematisch doorzoeken door Hannan et al. van relevante databases tot juli 2017 werd een kritische narratieve synthese en meta-analyse uitgevoerd. Er werd gezocht naar RCT's waarin cardiorespiratoire functie en functioneren werden vergeleken die resulteerden uit HIIT- versus MICT-interventies binnen de cardiale populatie. In de analyse werden 17 onderzoeken met 953 deelnemers (465 voor HIIT en 488 voor MICT) opgenomen. Bij het verbeteren van cardiorespiratoire functie was HIIT significant beter dan MICT, in het algemeen (SMD 0,34 ml / kg / min; 95% betrouwbaarheidsinterval [CI; 0,2-0,48]; p <0,00001; I2 = 28%). Er waren cardiale gebeurtenissen of sterfgevallen waarvoor opname in een ziekenhuis tijdens een training werd gemeld. Als gevolg van de MICT (n = 14) -interventie dan de HIIT-interventie (n = 9) werden er doorgaans meer bijwerkingen gerapporteerd. Sommige bijwerkingen (n = 5) werden echter niet ingedeeld per interventiegroep.
HIIT is effectiever(beter) in vergelijking tot MICT in het verbeteren van cardiorespiratoire functie bij deelnemers aan cardiale revalidatie (CR). Verbeteringen in cardiorespiratoire functie zijn significant voor CR-programma's met een duur van meer dan 6 weken. De grootste verbeteringen van programma's met een duur van 7-12 weken resulteerden in cardiorespiratoire functie voor patiënten met coronaire hartziekte. Voor CR-deelnemers lijkt HIIT net zo veilig te zijn als MICT. Deze beoordeling kan het mogelijk maken dat landen met richtlijnen die lagere intensiteit aanbevelen, meer vertrouwen hebben in het opnemen van HIIT in hun richtlijnen en het verbeteren van internationale consensus.
Bronvermelding: Hannan et al.
Fysiotherapie Wetenschap
Fysiotherapie